Henk's New Place 3.0

. . . Favorite things to do . . .


De NVHR. Wellicht zeggen u de letters weinig, maar ze staan voor Nederlandse Vereniging Historische Radio. Een vereniging welke het historisch erfgoed in ere houdt over alles wat met radio heeft te maken. Wie kent ze niet, de mooie en fraaie toestellen welke vroeger een prominente plaats in namen in menig Nederlandse huiskamer. Er was immers nog geen TV en bij die Radio kon ieder voor zichzelf, zich een beeld vormen over wat zich daar achter het luidsprekerdoek afspeelde.

Zelf was ik als kind al erg snel behept met het fenomeen Radio. Ik weet nog dat ik als kind mijn moeders lege waspoederdozen aftroggelde om daar vervolgens een stuk waslijn aan te knopen waarbij het andere eind aan een deurklinkt belandde. Zodoende had ik aansluiting. ik zong zelf een liedje en liet het voor eenieder, die daar gevoelig voor was overkomen dat het geluid uit die lege waspoederdoos kwam. Mijn moeder zei vaak, ik kan hier geen deur meer fatsoenlijk open doen zonder over een lijn te struikelen. Het bleef er namelijk niet bij een. Gelukkig ben ik er snel achter gekomen, dat het zo niet werkte.

Philips BX400 A grootPhilips EE20Mijn eerste echte oude radio was er een van een tante van mij. Een heuse Philips BX400A. Mijn familie wist ondertussen wel welk virus mij te pakken had gekregen en deze radio ging weg en dus richting mij. Er zat geen achterkant meer achter, maar dat was niet erg. Zo kon je tenminste zien wat er gebeurde als er ingeschakeld werd. Het mooie was dat ie het gewoon deed. Ik was trots als een pauw, een eigen radio!

Na deze radio volgde er natuurlijk meer. De bekende EE-bouwdozen van Philips waren een logisch vervolg op mijn eerste aanwinst. Mijn eerste bouwdoos was een EE8. Je kon daarmee acht schakelingen bouwen. mijn meest favoriete waren "de Pick-Up versterker" en uiteraard "de Radio". Alles te beluisteren via zo'n klein kristal oortelefoontje. Ik kreeg er zere oren van, zo diep duwde ik dat ding. (dan hoorde je de bassen beter) Op een gegeven moment moest er natuurlijk meer geluid komen, de aanvullingsdoos naar EE20 moest er daarom komen. Met, jawel, twee heuse echte luidsprekers. En . . . meer schakelingen om te bouwen. Toch bleef het bouwen van de radio me fascineren en heb ik die zooo vaak gebouwd dat de onderlegger (de kaart met het schema) totaal verweerd raakte. Blijkbaar toch een ding wat me maar moeilijk los kon laten.

NorderneyWat dan ook een logisch gevolg was dat ik in begin jaren 70 het fenomeen Zeezenders ontdekte. Hoe kon het toch dat een schip op zee zijn plaatjes draaide welke ik vervolgens op mijn radio thuis kon ontvangen. Wat is dat toch dat magische. Het laatste uur van Veronica heb ik heel erg bewust mee gemaakt. Ik zou een keer dat bootje zien. En . . . dat is gebeurd. in 1976, twee jaar na dat laatste uur heb ik tezamen met een vriend de stoute schoenen aangetrokken om naar Zaandam af te reizen. Daar ergens zou het bootje, de Norderney moeten liggen. Na wat zoeken vonden we de Norderney in een verlaten haventje. Zonder enig teken van leven er op en er om heen. Onze kans schoon om wat dichterbij te gaan kijken. Er lag een loopplank van de wal tot op het schip. Zouden we durven . . . Ja hoor, we hebben het gedaan, we zijn via de loopplank de Norderney opgelopen. Het was bijzonder te zien dat de tijd blijkbaar stil had gestaan, zo'n 2 jaar lijkt het wel. Kijkend door de verzegelde patrijspoorten . . . Alle apparatuur stond er nog bij, alsof enkel nog de stekker ingestoken hoefde te worden om wederom on-air te gaan. Heel bijzonder dit stilleven zo te zien. Wat een rijke historie verschuilt zich hier achter. Bijzonder dit te hebben gezien. Nog steeds prijkte echter de vraag, hoe werkt dit magische fenomeen Radio nu eigenlijk.

78 09.5 SchietserieNa mijn studieperiode (MTS-elektronica) heb ik voor een 14-tal maanden 's-lands dienstplicht vervuld en kreeg daarna mijn eerste job bij de plaatselijke radiohandelaar. We hadden elkaar al eens eerder ontmoet en het lag eigenlijk al gelijk voor de hand dat ik mijn opgedane elekronica kennis maar eens moest verruimen bij zijn bedrijf. Al "spelenderwijs" ging ik mezelf steeds meer een beeld vormen hoe het allemaal zou werken, die Radio. Op een gegeven moment repareerde ik TV's radio's en allerlei verwante apparatuur. Meestal deed ik dat met mijn opgedane elekronica kennis, ervaring en een boel gezond verstand. Hoe het echter echt allemaal zat? Ik had wel een vermoeden maar exact wist ik het niet.

Rood hartje met PacemakerJaren verstreken. De detailhandel op dit gebied werd alsmaar minder evenals het repareren van de nodige apparaten werd niet meer als lonend beschouwd. De grote "Media Markten" kwamen op en ik verkoos op een gegeven moment een andere tak van sport in de elekronica namelijk de elektronica in de medische techniek. Ik belande in het ziekenhuis, maar dan wel op een allerprettigste wijze. Pacemakers en alles wat met Cardiologie van doen had, was mijn ding. Bijzonder om te zien hoe de elektronica de medemens kan dienen in het welvaren van zijn of haar gezondheid. Dit werk verricht ik tot op heden nog steeds met veel plezier. Toch laat dat fenomeen Radio mij niet los . . .

          IMG 20170317 WA0003Een aantal jaren terug hoorde ik via een goede vriend van me over die mooie vereniging waarover ik het in het begin van dit artkel had. Een bezoek samen met die vriend als gast/introducé aan een heuse Radiobeurs georganiseerd door de vereniging, haalde mij over de streep en zodoende ben ik al jaren trouw lid.

Vele malen heb ik de beurzen bezocht en ook al eens aardige leuke dingen daar gekocht. Zelfs het 40-jarig jubileumweekend in Egmond aan Zee heb ik mee gemaakt en was tezamen met mijn partner, zijn zus en zwager een aangenaam uitje terug in de tijd. Dit alles smaakte naar meer en zo'n drie jaar terug deed zich binnen de vereniging de gelegenheid voor om deel te nemen aan een cursus Basis Radiotechniek. Daar moest ik heen, zou ik eindelijk de fijne kneepjes van het fenomeen Radio onder de knie krijgen. Ook die goede vriend haalde ik over de streep om mee te gaan en we melden ons aan.

Niet wetende hoe zo'n cursus zou verlopen kan ik u nu (anno 2020) al zeggen dat het naast het leerzame vooral de samenhorigheid en gezelligheid de boventoon heeft gevoerd. Vanaf avond één voelde ik me er al erg thuis en mijn goede vriend voelde zich helemaal als een vis in het welbekende water. De gezamenlijke radiohobbie gaf genoeg stof tot gesprek en het mooie was dat de gegeven theorie prima daarbij aansloot. Vaak raakten we dan ook al pratende snel van het theorie-spoor wat voor ons lag. Nu moet ik ook wel zeggen dat het naar mijn idee lastig is om handzame lesstof te ontwikkelen, welke begint aan de basis, over wat nu radio eigenlijk is tot een complete stereo FM-ontvanger. Daarnaast is het natuurlijk niet inzichtelijk hoever ieders voorkennis strekt, als je het alleen al hebt over de Wet van Ohm tot aan de werking van resonatiekringen en dergelijken.

Het is mooi om te zien hoe behept en met liefde de lesstof wordt gegeven, aangevuld zelfs met eigen gebouwde praktische meetmodules om het geleerde in de praktijk te kunnen testen. Soms ervaar ik het als jammer dat de gegeven lesstof niet meer actueel is. Er is immers geen AM-ontvangst meer en ook de FM wordt langzaam aan uitgefaseerd. Met de opgedane leerstof ontstaat er voor mij een enthousiasme van "dat wil ik later gaan doen, dat wordt mijn job!" Helaas zal dat er niet meer van gaan komen, immers ben ik op een leeftijd dat mijn "carriere" er bijna op zit en ook zoals eerder vermeld is de techniek niet meer actueel.

De NVHR, een mooie club van mensen welke een even zo mooi stuk cultureel erfgoed een gezicht blijft geven. Voor mij de moeite waard om ze een warm hart toe te blijven dragen . . .

Zie ook de NVHR-website.