Henk's New Place 3.0

. . . Favorite things to do . . .


phoca thumb l DSC 0093Wat schuilt er achter de titel van dit artikel? Eigenlijk, heel simpel verleden wat over zichzelf een gevoel heeft ontwikkeld. Misschien klinkt dit nog cryptisch, daarom wat uitleg . . .

Vandaag ben ik roostervrij van mijn werk en een vriend/collega zit nog midden in zijn vakantie. Beiden zijn we behept met het virus wat liefde voor oude radio en TV heet en we besluiten gezamenlijk een bezoek te brengen aan museum "Techniek met 'n Ziel". Het museum is gevestigd in Neerkant (Oost Brabant en bevindt zich in een voormalig bankgebouw van de plaatselijke Rabobank. De ingang laat dat qua bouwstijl ook nog een beetje zien. Echter de entree is stijlvol ingericht met flyers en productfolders alsof je een elektrozaak anno jaren 60 betreedt. Het enige wat afwijkt hiervan is de opgestelde mini-kermis, draaiend en al. Mogelijk is dit een erfenis van een enthousiaste hobbie-ist welke zijn opgebouwde verzameling niet verloren wil laten gaan.

Dat niet verloren laten gaan van iets wat eens was is wel de rode draad door de "zaak", het museum als je eenmaal binnen bent. De persoon welke ons (een groep uiteindelijk van zo'n 6 personen) gaat rondleiden legt dan ook uit hoe het museum is ontstaan. Blijkbaar kende het dorp Neerkant in het verleden jarenlang een eigen elektro-zaak, Henk Joosten. De winkel verkocht naast radio en TV-appartuur ook huishoudelijke apparaten, gloeilampen en andere elektro-materialen. Als er door de inwoners en blijkbaar ook ver daarbuiten een elektro-aankoop werd gedaan, dan was het vanzelfsprekend dat er naar Henk Joosten werd getogen. Zijn bedrijf leverde de elektrogoederen. Bij aankoop van een radio, TV of bijvoorbeeld een wasmachine was het de gewoonste zaak van de wereld dat er ook oude apparatuur werd ingeruild. Nu had Henk de bijzondere eigenschap alle vergaarde inruilapparatuur door de jaren heen te bewaren. Je kunt je voorstellen dat dit enorm veel opslag vereiste. Op een gegeven moment had Henk zoiets van, hier moet ik iets mee. Daarmee ontstond eigenlijk de start van het museum zoals het nu is geworden.

Op een gegeven moment kwam het bankgebouw ter beschikking en Henk zag kans dit te bemachtigen. Daarmee begon langzaam aan zijn vergaarde techniek een ziel te krijgen.  Radio's, TV's en alle andere apparatuur werden opgepoetst en kregen een plaatsje in een passend gedecoreerde omgeving. Zo ontstonden er in het museum onderstaande thema's . . .


phoca thumb l DSC 0090De winkel "Broekmans".

In dit winkeltje ga je terug in de tijd en zie je op een wand de uit die tijd bekende ruit-vormige vakken waarin gloeilampen vertoeven in de bekende ronde kartonnen (golf) verpakking. Je had ze in waarden van 5 tot 200 Watt. Wie kent er niet de Philips Argenta Super Lux lamp. Een zo'n lamp van dit type van 200 Watt verlichtte bij m'n ouders thuis de hele keuken. Verder laat de winkel een opbergkastje zien met radiolampen, keurig verpakt in de originele verpakking. De buitenkant laat een neon zien met de naam van de winkel en de gevel hiervan wordt verder gecompleteerd door een echte etalage met radio, TV, pick-up en kleine huishoudelijke apparatuur. Mooi om te zien. Zeker ook omdat het decor van deze winkel mede in deze tijd is geschilderd door één van de vrijwilligers welke het museum een warm hart toe draagt.


TV door de tijd heen.

In dit deel staan vele TV's opgesteld welke door de jaren heen in menig huiskamer hebben gestaan. Begonnen met de Philips TX400U, het bekende "Hondenhokje" tot aan een van de laatste Matchlin TV met nog een echte beeldbuis, wel kleur uiteraard. Bij de verschillende toestellen welke ik zie, ken ik wel een verhaal waar ik u niet mee zal vermoeien. Leuk dit alles zo bij elkaar te zien.


De Werkplaats.

Deze plek laat vele gereedschappen, meetapparatuur en een heuse werkbank uit die tijd zien. Niet alleen op elektrogebied, maar ook oud timmer- en houtbewerkingsgreedschap is hier te zien. Het meest bijzondere wat hier was te zien en werd gedemonstreerd was de boven de werkbank als verlichting hangende booglamp met koolstaven. Een ontwikkeling uit de negentiende eeuw. Een eerste lamp welke een fel blauw-wit achtig licht produceerde waarbij de werkplek goed werd verlicht. Het branden van deze lamp kost wel de nodige koolstaven en blijkbaar zijn er hier niet meer zoveel van. Al snel wordt er daarom weer uitgeschakeld. 


Fotografie, Film en Medische Techniek.

Een andere afdeling binnen het museum is de plek waar allerlei foto en filmapparatuur uit het verleden is verzameld en opgesteld. Blijkbaar is een groot deel van de verzameling afkomstig vanuit de zaak van een oud plaatselijke fotograaf. Diverse soorten camera's en filmapparaten staan tentoogesteld. Een voor mij opvallend exemplaar is de semi professionele filmprojector. Ik kan me zo'n projector en de filmpjes ervan nog goed herinneren uit mijn lagere school periode. Soms was er dan ruimte om hetgeen werd verteld, meestel over de natuur, dan te illustreren met een filmopname. Het mooie hier nu was dat de projector het nog gewoon deed. En ja hoor, een filmpje er op over vogels in de natuur. Hoe herkenbaar.

Naas foto en film, was er ook wat ruimte gemaakt voor medische techniek. Vanuit mijn dagelijkse werk met dit soort techniek herkende ik al snel een ECG-recorder (voor het maken van een hartfimpje) en een generator en monitor vanuit radiologie. (röntgen) Ik zag daar nog een monitor terug, welke nog in gebruik was op mijn werk (St. Elisabeth Ziekenhuis) toen ik daar in 1985 startte. Leuk om te zien en zeker zo leuk ook om er over te vertellen naar de andere bezoekers.


Telefonie.

Zelf bezit ik nog een Nokia 6110 en een Nokia 3310. Beiden mobiele telefoons komen uit de negetiger jaren. Echter hier zie ik nog een mobiel exemplaar wat maar nog een kort leven heeft gekend. De door PTT-Telecom uitgebrachte "Kermit"-telefoon. Een telefoon waarvan de werking afhankelijk was van het feit of je wel dichtgenoeg bij een zg "Kermit" zendmast stond. Niet zo'n grote zendmast, maar meer een welke lijkt op een ietwat kleine lantaarnpaal. Ze stonden dan ook meestal in stadcentra. Al snel kwam het GSM-netwekr op, waardoor deze "Kermit" overbodig werd. Leuk om te zien dat het museum er nog eentje heeft liggen. Overigens enkele eerste generatie autotelefoons zijn hier ook nog te bewonderen. Een hoorn en grote accu-/ontvanginrichting erbij.


phoca thumb l DSC 0102De Keuken.

We stappen ineens de jaren 60 in als we hier aan komen. Wie kent het niet de lichtgrijs, maar ook in geel en rood gekleurde formica stoelen en tafels met in chroom uitgevoerde poten. Niet te vergeten ook het handdoekrekje, waarbij de handdoeken ontrokken worden aan het zicht door een mooi kraakhelder wit gordijntje inclusief borduursel en spreuk "Oost West Thuis Best". Ik herkende hierin meteen ook het rekje bij mijn ouders vroeger thuis. Zo'n rekje kon ook bovenin nog een plankje bevatten waarop de beschuitbussen een plaatsje vonden. Schitterend!

Onze gids welke ons door dit verleden leidde vertelde dat deze keuken een luxe exemplaar betrof en hij vroeg ons of wij konden ontdekken waaraan dat was te zien. Zelf kon ik niets ontdekken, niemand wist het overigens. Blijkbaar bestond de luxe uit een deurtje als bedekking van de afvoer en wasbak in plaats van een gordijntje aan een rail. Bijzonder te horen dat dit luxe was.

Uiteraard werd het keukentje gecompleteerd met een gasfornuis (twee-pits) en een wit/zwart geblokte tegelvloer. Mooi dit tijdsbeeld zo te zien.


De Woonkamer.

phoca thumb l DSC 0101Ook deze ruimte straalt dezelfde sfeer uit van die jaren 60. Misschien nog wel van iets eerder zelfs. Ik noem het woonkamer, maar vroeger werd zo'n ruimte in een boerderij ook vaak de Voorkamer of "Goeikamer" genoemd. Dat had een reden. Deze kamer werd zelden gebruikt voor eigen gezin, maar was bedoeld voor als er een "belangrijk" persoon op bezoek kwam. Je moet hierbij dan denken aan de dokter en niet te vergeten meneer pastoor. In onze nieuwe tijd kun je je dat niet voorstellen, toch was het zo. Deze kamer was altijd schoon en opgeruimd en het meublilair had letterlijk zijn vaste plaats. Meestal bestond het meubilair uit een tafel met kleed, een lamp er boven en vier stoelen er om heen. Dit geheel werd dan geflankeerd door een of twee zg. rookstoelen aan beide zijden van de kolen gestookte haard, voor een schouw welke werd bedekt met een mooi ruitkleed. Zo'n kamer had dan verder nog een dressoir met vaak glas-in-lood deurtjes, waarachter het "goei" servies zijn plaatsje had gevonden. (werd ook alleen met bijzondere dagen gebruikt) Een staande schemerlamp met stoffen kap en een enkele schilderijen aan de muur zorgden dan verder voor de sfeer. Het mooie in deze woonkamer was, dat er een heuse buizenradio stond te spelen op het dressoir. Er was immers nog geen TV.


Schilderijtjes, Heiligen beelden en Porcelein.
Dé atributen welke vroeger in een elke woonruimte wel waren terug te vinden, met name de Heiligen beelden. Het geloof en zeker wat meneer pastoor zei was heilig. Iedere week op zondag naar de kerk. Niet meer voor te stellen op de dag van vandaag.

De verzameling welke hier was te bewonderen, was afkomstig van een particulier, welke deze ruimte ook had ingericht. Als je er zo in kijkt, lijkt het net of je in een porcelein/huishoudelijk/woninginrichting winkel kijkt uit die tijd. Bijzonder! Bijzonder ook dat deze ruimte was ingericht in één van de kluizen van de voormalige bank. Hiervan was enkel nog zichtbaar de dikke muur waaraan de kluisdeur had gehangen.

De Oude Kluis.
Aan het begin van dit artikel vertelde ik dat dit museum in een voormailg bankgebouw was gevestigd. deze tweede kluis was nog compllet intact, echter uiteraard niet meer in gebruik en via de open deur zag je door het er achter gelegen traliehek nog de oude kluisjes waarin menig kapitaal heeft vertoefd. Zo'n kluisje had twee sloten en sleutels. Één slot kon door de bank worden ontgrendeld en het andere door de huurder van het kluisje. Er was toen dus al een soort "two-factor-authentication". Beide personen moesten aanwezig zijn om toegang te krijgen.

 

Bij deze oude kluis eindigde tevens onze rondleiding. We hadden als het ware een hele wandeling gemaakt door de tijd. Mooi om te zien dat dit alles op deze wijze wordt geconserveerd en wordt behouden voor de toekomst. Een toekomst waarbij de jeugd nauwelijks het bestaan van al deze zaken kent, maar welke zaken wel aan de basis hebben gestaan aan de technologie zoals wij die nu kennen.

Dit museum is zeker een bezoek waard om hiervan kennis te nemen! Met dank aan alle vrijwilligers welke dit erfgoed op deze manier levend proberen te houden. (zie ook de website)

* * * ~ * * *

Klik hier voor mijn fototreportage hierover.